The Biography in Marathi Diaries
The Biography in Marathi Diaries
Blog Article
तमिळनाडू राज्यातील तंजावर येथे तंजावरी मराठी नावाची बोलीभाषा बोलली जाते.
सारनाथ येथील अशोक स्तंभ, जिथे चार सिंह समोरासमोर बसलेले आहेत, हे भारताच्या राष्ट्रीय चिन्हाचे पुनरुत्पादन आहे. मात्र, भारतीय राष्ट्रगीतामध्ये तीनच सिंह दिसतात; चौथा सिंह लपलेला आहे.
William Carey in 1807 Observed that as with other areas of India, a traditional duality existed in script utilization amongst Devanagari for religious texts, and Modi for commerce and administration.
देवनागरी इनस्क्रिप्ट - ज्यांना पारंपरिक टंकन यंत्रावर टंकलेखनाचा सराव आहे, अशांसाठी देवनागरी इनस्क्रिप्ट हा पर्याय विंडोज़ आणि लिनक्स या परिचालन प्रणालींवर मिळतो.
तसेच़ कोकणी भाषेच़ा प्रभाव यावर दिसतो. भाषेत रांगडेपणा व शिव्यांच़ा वापर आढळतो.
The next table is a summary of the geographic distribution of Marathi speakers mainly because it appears during the 2019 version of Ethnologue, a language reference printed by SIL Intercontinental, which is located in The us.[75] Intercontinental geographic distribution
परंतु लिनक्सवर आधारित संचालन प्रणालींत युनिकोडचा मूळ म्हणून वापर केल्यामुळे अशा संगणकांवर मराठी वापरताना कमी समस्या more info येतात.
महाराष्ट्रातले दादासाहेब फाळके यांचा नावाने 'अखिल भारतीय कला सन्मान' दिला जातो.
१६०० मध्ये ब्रिटीश पहिल्यांदा भारतात आले. त्यांनी ब्रिटीश ईस्ट इंडिया कंपनीची स्थापना केली आणि १९५० पर्यंत देशाच्या बहुतांश भागावर वर्चस्व गाजवले.
भारतीय केंद्र सरकारने मराठी भाषेला अभिजात भाषा म्हणून घोषित केले आहे .
The language has an in depth selection of idioms, proverbs, and sayings, a lot of which mirror the society and philosophies of the Marathi persons.
मध्यवर्गीयांना रिझविण्याची संपूर्ण जबाबदारी पु.ल. देशपांड्यांवर पडली आणि आपल्या मनोरंजनात्मक लिखाणातून त्यांनी ती यशस्वीरीत्या पूर्ण केली. तर, ग्रामीण महाराष्ट्रातील लोकप्रिय कलाप्रकार असलेल्या तमाशा क्षेत्रासाठी लोकशाहीर बशीर मोमीन कवठेकर यांनी अनेक वगनाट्ये, लावण्या, लोकगीते, सवाल-जवाब, गण-गवळण आणि फार्स असे विविधांगी साहित्य निर्माण करून ते महाराष्ट्रातील सर्व प्रमुख तमाशा मंडळांना पुरवले.
विंदा करंदीकर, कुसुमाग्रज, वि.स. खांडेकर आणि भालचंद्र नेमाडे अशा चार मराठी साहित्यिकांना आजवर ज्ञानपीठ पुरस्कार मिळाले आहेत.
हा काळ इ.स. १२५० ते इ.स. १३५० असा आहे. देवगिरीचा यादवांचे महाराष्ट्रावर राज्य असल्याने मराठी भाषेला राजभाषेच़ा दर्जा होता. अनेक लेखक व कवी यांना राजाश्रय होता. याच काळात महानुभाव या पंथाची सुरुवात झाली. चक्रधर स्वामी, भावे व्यास, महिंद्र व्यास, नागदेव आणि महदंबा यांनीही मराठी वाङ्मयात महत्त्वाची भर घातली.